محمد عامری تبار؛ حبیب الله عباسی؛ نعیمه غفارپور صدیقی
چکیده
بازگشت به میراث انسانی از مقولههای مهم ادبیات معاصر جهان به شمار میآید. در این زمینه، نظریة معادل عینیِ تی.اس.الیوت، میان شاعران معاصر جهان، به ویژه شاعران عرب، با استقبال بسیار زیادی روبرو شد. این ...
بیشتر
بازگشت به میراث انسانی از مقولههای مهم ادبیات معاصر جهان به شمار میآید. در این زمینه، نظریة معادل عینیِ تی.اس.الیوت، میان شاعران معاصر جهان، به ویژه شاعران عرب، با استقبال بسیار زیادی روبرو شد. این نظریه با عنوان نقاب به حوزة نقد و شعر عربی راه یافت. نقاب یکی از روشهای نوین نمادپردازی است که در آن علاوه بر انتقال اندیشه، احساس و تجربة شعریِ شاعر نیز به مخاطب منتقل میشود. در نقاب، به دلیل آمیختگی و اتحاد میان صدای شاعر با صدای نقاب، در ذهن مخاطب کشمکشی بر اثر عدم شناسایی صدای شاعر از صدای نقاب به وجود میآید. این فرآیند ذهنی منجر به سهیم شدن مخاطب در خلق اثر ادبی میشود. در این پژوهش پس از معرفی نقاب به مثابة شگردی از شگردهای بلاغی، به بررسی توصیفی نقابهای «اورفئوس، اولیس، حضرت نوح (ع) و مهیار دمشقی» در سرودههای أدونیس(علی احمد سعید) پرداخته شده است. أدونیس این نقابها را به ترتیب از اسطورههای یونانی، فرهنگ اسلامی و فرهنگ ایرانی اخذ کرده است. هر کدام از این نقابها بویژه نقاب مهیار دمشقی، بیانگر تجربة خاصی در زندگی أدونیساند. این پژوهش نشان میدهد که یکی از شیوههای تعامل أدونیس با سنت و میراث انسانی، روی آوردن به شگرد بلاغی نقاب است.