ابوالفضل رضایی؛ علی عدالتی نسب
چکیده
جواهری، بزرگترین شاعر کلاسیک معاصر عراق، در سال 1900 در نجف اشرف، در خانواده‌ای فرهیخته و صاحب علم و ادب دیده به جهان گشود. محیط علمی و فرهنگی نجف، شرایط علمی و ادبی حاکم بر خانه و ذوق و نبوغ ادبی شاعر باعث ...
بیشتر
جواهری، بزرگترین شاعر کلاسیک معاصر عراق، در سال 1900 در نجف اشرف، در خانواده‌ای فرهیخته و صاحب علم و ادب دیده به جهان گشود. محیط علمی و فرهنگی نجف، شرایط علمی و ادبی حاکم بر خانه و ذوق و نبوغ ادبی شاعر باعث شد تا او به اشعار پیشینیان به ویژه شاعران دورۀ عباسی روی آورد و به مطالعه و حفظ دیوان های شاعران نامدار این دوره بپردازد. این امر باعث شد که شاعر در سرودن اشعار خود از شعرای بزرگ این دوره چون: ابوالعلاء معرّی، بحتری، متنبی، ابوتمام، و دیگر شاعران معروف الگو بگیرد و به شیوۀ آنها شعر بسراید. به طوری که این الگوبرداری را میتوان به روشنی در اشعار وی مشاهده کرد. او شاعری است که اشعارش کلاسیک و در زمرۀ شاعران مکتب سنت گرای شعر معاصر قرار دارد. در این مقاله پس از بررسی زندگی و اشعار جواهری و تحلیل اشعار وی، با ذکر شواهد و دلایل، گرایش‌های شاعر به شعر و شاعران دورة عباسی ثابت شده و روشن می شود که جواهری در اغراض و سبک شعری خود از شعر دورۀ عباسی بسیار اثر پذیرفته است به طوری که با صرف نظر از زمان، می توان ادعا کرد او شاعری عباسی است که فقط زمان او را مؤخر داشته و به عنوان شاعر معاصر شناخته شده است.
