محمد پاشایی مهترلو؛ پرویز احمدزاده هوچ؛ محمد تاروردی نسب
چکیده
جملۀ شرط به جملهای گفته میشود که ادات شرط در صدر آن قرار بگیرد و وقوع آن مشروط باشد.ساختار نحوی شرط در زبان عربی بر پایة دیدگاههای مختلف تحلیل شده است، ولی دستورنویسان دربارۀ برخی عناصر آن اتفاق ...
بیشتر
جملۀ شرط به جملهای گفته میشود که ادات شرط در صدر آن قرار بگیرد و وقوع آن مشروط باشد.ساختار نحوی شرط در زبان عربی بر پایة دیدگاههای مختلف تحلیل شده است، ولی دستورنویسان دربارۀ برخی عناصر آن اتفاق نظر ندارند و ماهیّت این ساختار ازنظر زبانشناسی چندان روشن نیست و دربارۀ هسته و وابستۀ این اسلوب نیز تحقیق اساسی صورت نگرفته است. این پژوهش دیدگاههای دستورنویسان را دربارة عناصر ساختمانی جملۀ شرطی بررسی و آن را با روش توصیفی- تحلیلی نقد و ارزیابی کرده است. در مقالۀ حاضر ساختار شرط، تحلیل و رابطۀ جملهها (جملة هسته و وابسته) مشخص شده است و سپس نقش نحوی، حالت نما و وجه شرطی فعل تبیین و تفاوت آنهایی که اغلب دستورنویسان یکسان انگاشتهاند، بیان میگردد. همچنین مکرر بودن نقش برخی ساختهای پیشتاز (ادات شرط+ جمله پیوندی) در این اسلوب اثبات شده است و به عنوان گروه اسمی یا قیدی در نظرگرفته شدهاند و سپس نقش دو سویة برخی ادات شرط در جملههای هسته و وابسته اثبات میشود.