علی خوش گفتار؛ عباس گنجعلی؛ سید مهدی نوری کیذقانی
چکیده
فراداستان از برجستهترین اشکال ادبی در ادبیات پستمدرن محسوب میشود. در این میان ویژگی وجودشناسی در فراداستان این امکان را فراهم میآورد تا به مسائل فلسفی-وجودی با رویکردی پسامدرن و بدون نظم در طرح ...
بیشتر
فراداستان از برجستهترین اشکال ادبی در ادبیات پستمدرن محسوب میشود. در این میان ویژگی وجودشناسی در فراداستان این امکان را فراهم میآورد تا به مسائل فلسفی-وجودی با رویکردی پسامدرن و بدون نظم در طرح افکار نویسنده نگریسته شود و ارتباط تنگاتنگی با ویژگیهایی همچون عدم قطعیت، تصنعگرایی، تشویش زمانی و ورود نویسنده به متن به عنوان مرکز اصلی تشویش وجودی در داستان، برقرار گردد. این پژوهش بر آن است تا مشخصۀ فراداستانیِ وجودشناسی را در نمایشنامۀ پسامدرن «ابن الرومی فی مدن الصفیح» اثر عبدالکریم برشید، مورد واکاوی قرار دهد. لذا با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی در پی پاسخگویی به این پرسش است که چگونه مرزهای وجودی در نمایشنامۀ «ابن الرومی فی مدن الصفیح» تحت تأثیر پسامدرنیسم قرار گرفتهاند؟ رهیافت اولیۀ تحقیق نشان میدهد عبدالکریم برشید بیشترین تأثیر را در آرای وجودی متن داشته و توانسته مرزهای وجودی را گاهی با دید دانای کل تغییر دهد. عدم قطعیت و تشویش زمانی نیز در مرز بین هستی و نیستی بسیار نقش داشتهاند تا جایی که تاریخنگاری نویسنده با شخصیتهای درونی متن به تشویش و شکست زمانی نیز منجر گشته است. همچنین، بیان واضح نویسنده از طریق یک متن ساختگی منجر به قرار دادن خواننده بین دو مرز واقع و خیال شده و مرزهای وجودی نیز باری دیگر برهمخوردهاند.