حسن رضایی؛ علی تمسکی بیدگلی
چکیده
آیات 224-226 سورة شعراء به شاعرانی پرداخته که پیروی گمراهان از آنان، سرگردانی در هر کوی و برزن و سخن بدون عمل را از ویژگیهای آنان برشمرده است. این آیات شریفه برای برخی، این شبهه را به وجود آورده است که در ...
بیشتر
آیات 224-226 سورة شعراء به شاعرانی پرداخته که پیروی گمراهان از آنان، سرگردانی در هر کوی و برزن و سخن بدون عمل را از ویژگیهای آنان برشمرده است. این آیات شریفه برای برخی، این شبهه را به وجود آورده است که در قرآن شاعران نکوهش شدهاند و با شعر و شاعری مخالفت شده است. این پژوهش، به بررسی و نقد این شبهه و پاسخ به این سؤال میپردازد که نظر صحیح قرآن در مورد شاعران چیست؟ توجه به تخصیص آیة پایانی سورة شعراء، فضای سیاه شعر در زمان نزول، شعر به عنوان گونهای از کلام، بزرگداشت شاعران در احادیث پیامبر (ص) و امامان معصوم علیهمالسلام و همچنین بدست دادن تفسیر صحیح از آیات مورد بحث، مؤلفههایی هستند که نگارندگان به منظور روشن شدن بحث به آنها پرداختهاند.
حاصل کلام اینکه قرآن نه تنها شاعران را به صورت موجبة کلیه نکوهش نمیکند، بلکه رسالتهای مهمی نیز برای آنها قرار داده که از جملة آنها سرودن اشعار با درونمایههای توحیدی، موعظه و دعوت مردم به حق است.