Document Type : Research Paper

Author

Abstract

Syllable as a unit of phonetics has different definitions. A simple definition defines syllable as a unit consisting of a few phonemes produced in a single exhale. Of course, definitions of syllable is of dispute among phonetician and its structure bears similarities and differences from one language to another. Record of interference and friction between Arabic and Persian and its consequences particularly in terms of phonetics and vocabulary signifies the need for analysis and comparison of syllables’ structure in the two mentioned languages. The article aims at compare the phonetic structure of phoneme, its similarities and differences in addition to the rules of syllable in both Arabic and Persian.The results signify that there are two types of phonemes used in Persian, where one is almost lost in Arabic and the other one is only used in special circumstances. The syllabic system of the two languages is also of considerable similarities and differences. This research is not only a comparative study but we hope that the findings of this comparison to be effective in determining the functional differences of the phonemes, including the identification of the phonological development of the words involved, as well as the differences in rhythm, meter, and poetic music between the two languages.

Keywords

أنیس، إبراهیم، الأصوات اللغویة، القاهره، مکتبة نهضة مصر، د.ت.
باقری، مهری، مقدمات زبان‌شناسی، تهران، قطره، 1390.
ثمره، یدالله، آواشناسی زبان فارسی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، 1374.
حسان، تمام، اللغة العربیة معناها و مبناها، مغرب، دارالبیضاء، دارالثقافة، 1994.
                     ، مناهج البحث فی اللغة، القاهرة، مکتبة الأنجلو المصریة، 1989.
حسنین، صلاح، المدخل فی علم الأصوات المقارن، القاهرة، مکتبة الآداب، 2005.
حسنین، صلاح­الدین صالح، دراسات فی علم اللغة الوصفی و التاریخی و المقاون، الریاض، دارالعلوم، 1984.
حق­شناس، علی­محمد، آواشناسی (فونتیک)، تهران، آگاه،  1369.
داود، محمدمحمد داود، العربیة و علم اللغة الحدیث، القاهرة، دار غریب، 2001.
زمردیان، رضا، «آواشناسی زبان عربی»، جستارهای ادبی، ش 68، صص127-143، بهار 1364.
صادقی، وحید، «واج­شناسی همخوان­های چاکنایی»، پژوهش‌های زبان‌شناسی، ش 2، صص 49-62، بهار و تابستان 1389.
صفوی، کورش، درآمدی بر زبان‌شناسی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب،1360.
العافی، سلمان­حسن، التشکیل الصوتی فی اللغة العربیة (فونولوجیا العربیة)، ترجمة یاسر الملاح، جدة، النادی الأدبی الثقافی، 1983.
الغامدی، منصورمحمد، الصوتیات العربیة، الریاض، مکتبة التوبة، 2001.
قدور، أحمد محمد، مبادئ الللسانیات، دمشق، دارالفکر، 1999.
                     ،  أصالة علم الأصوات (عند الخلیل من خلال مقدمة کتاب العین)، دمشق، دارالفکر، 2003.
کردزعفرانلوکامبوزیا، عالیه، واج­شناسی؛ رویکردهای قاعده­بنیاد، تهران، سمت، 1391.
محمد، مناف­مهدی، علم الأصوات اللغویة، بیروت، عالم الکتاب، 1998.
مدرسی قوامی، گلناز، آواشناسی بررسی علمی گفتار، تهران، سمت، 1392.
ناتل خانلری، پرویز، وزن شعر فارسی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران،  1345.
النعیمی، حسام­سعید، «جهود القدماء فی دراسة المقطع الصوتی»، آفاق الثقافة و التراث، عدد 40، صص 65-83، 1423.
نورالدین، عصام. علم الأصوات اللغویة (الفونتیکا)، بیروت، دارالفکر اللبنانی، 1992.
وحیدیان کامیار، تقی، بررسی منشأ وزن شعر فارسی، تهران، آستان قدس رضوی، 1370.