ملّا ابراهیمی, عزّت, رشیدی, خدیجه, سن سبلی, بی بی راحیل. (1392). بررسی تطبیقی طبیعت گرایی در اندیشه های سهراب سپهری و جبران خلیل جبران. ادب عربی, 5(1), 213-236. doi: 10.22059/jalit.2013.35593
عزّت ملّا ابراهیمی; خدیجه رشیدی; بی بی راحیل سن سبلی. "بررسی تطبیقی طبیعت گرایی در اندیشه های سهراب سپهری و جبران خلیل جبران". ادب عربی, 5, 1, 1392, 213-236. doi: 10.22059/jalit.2013.35593
ملّا ابراهیمی, عزّت, رشیدی, خدیجه, سن سبلی, بی بی راحیل. (1392). 'بررسی تطبیقی طبیعت گرایی در اندیشه های سهراب سپهری و جبران خلیل جبران', ادب عربی, 5(1), pp. 213-236. doi: 10.22059/jalit.2013.35593
ملّا ابراهیمی, عزّت, رشیدی, خدیجه, سن سبلی, بی بی راحیل. بررسی تطبیقی طبیعت گرایی در اندیشه های سهراب سپهری و جبران خلیل جبران. ادب عربی, 1392; 5(1): 213-236. doi: 10.22059/jalit.2013.35593
بررسی تطبیقی طبیعت گرایی در اندیشه های سهراب سپهری و جبران خلیل جبران
مقایسۀ آثار سهراب سپهری، شاعر معاصر ایران و جبران خلیل جبران، شاعر و نویسندۀ معاصر عرب، در حوز‌ۀ ادبیّات تطبیقی مکتب آمریکا می‌گنجد، زیرا میان سپهری و جبران تأثیر و تأثّری نبوده است. یکی از وجوه مشترک میان نوشته‌های این دو هنرمند، طبیعت‌گرایی است که در آثارشان به مثابۀ آرمانشهر قرار گرفته است. این دو ادیب در این آرمانشهر برای رسیدن به ملکوت، وحدت و دوری از شهر آراسته به ظواهر صنعتی، در تکاپو هستند. در این میان، سپهری به طبیعت نزدیکتر است و پیوسته زبان به ثنای پدیده‌های نیک و بد طبیعت می‌گشاید و در اندیشۀ خود دیدگاهی متضاد نسبت به طبیعت ندارد و سرانجام در آرمان شهر خود به آرامش روحی میرسد، با وجود این به اسرار عناصر طبیعت دست نمی‌یازد. امّا جبران علیرغم طبیعتستایی‌اش، گاهی در ظاهر، به ذمّ پدیده‌های طبیعت می‌پردازد و با مکاشفۀ اسرار طبیعت، خود را نسبت به محقّق ساختن آرمان شهر دردل طبیعت عاجز می‌بیند.
ابتدای صفحه