ترجمه متون دینی به دلیل ویژگیهای خاص این متون، مبانی نظری ویژهای به همراه دارد. این متون به دو دستة وحیانی و غیر وحیانی تقسیم میشوند که حساسیت هر یک در گذر از ترجمه با دیگری متفاوت است. کتاب نهج‌البلاغه از متون دینی غیر وحیانی اسلامی است. از ترجمههای بنام آن یکی اثر سید جعفر شهیدی و دیگری اثر محمد دشتی است که سبک ترجمة هر یک از آنها با دیگری تفاوت دارد. نتایج بررسی مقایسهای موردی این دو ترجمه نشان میدهد که شهیدی با پایبندی به ساخت صوری متن اصلی کوشیده تا عناصر زیبایی شناختی، بار ادبی، بافت فرهنگی و تاریخی و جغرافیایی و زبان کهن و موجز این متن را در ترجمه حفظ کند. اما این تلاش سبب شده ترجمة وی از حوزة زبانی معاصر به دور افتد و با فدا شدن سلاست ترجمه، از قابلیت ارتباطی ترجمة او کاسته شود. در مقابل، دشتی با گرایش به سوی خواننده، ساختار ترجمه را بر اساس ویژگیهای زبانی معاصر سامان داده و متنی روان به دست داده است. اما این رویکرد به از میان رفتن ویژگیهای متن اصلی و گاه خروج از اصل مطابقت در ترجمه انجامیده است.
ناظمیان, رضا, حاج مؤمن, حسام. (1392). ساخت و بافت در ترجمة متون دینی بررسی مقایسه ای دو ترجمه از نهج البلاغه (شهیدی و دشتی). ادب عربی, 5(1), 237-254. doi: 10.22059/jalit.2013.35594
MLA
رضا ناظمیان; حسام حاج مؤمن. "ساخت و بافت در ترجمة متون دینی بررسی مقایسه ای دو ترجمه از نهج البلاغه (شهیدی و دشتی)". ادب عربی, 5, 1, 1392, 237-254. doi: 10.22059/jalit.2013.35594
HARVARD
ناظمیان, رضا, حاج مؤمن, حسام. (1392). 'ساخت و بافت در ترجمة متون دینی بررسی مقایسه ای دو ترجمه از نهج البلاغه (شهیدی و دشتی)', ادب عربی, 5(1), pp. 237-254. doi: 10.22059/jalit.2013.35594
VANCOUVER
ناظمیان, رضا, حاج مؤمن, حسام. ساخت و بافت در ترجمة متون دینی بررسی مقایسه ای دو ترجمه از نهج البلاغه (شهیدی و دشتی). ادب عربی, 1392; 5(1): 237-254. doi: 10.22059/jalit.2013.35594
)