محمد حسن فوادیان؛ موسی عربی
چکیده
دعاهای امام سجاد (ع) از سبک هنری و ادبی ویژهای برخوردار است، توجه به این بعد از دعاها که از آنبهادبیاتدعایادمیشود، بسیارضروری است.در این مقاله سعیداریم تا باروشی تحلیلی– توصیفی، تصویرسازی نشأت ...
بیشتر
دعاهای امام سجاد (ع) از سبک هنری و ادبی ویژهای برخوردار است، توجه به این بعد از دعاها که از آنبهادبیاتدعایادمیشود، بسیارضروری است.در این مقاله سعیداریم تا باروشی تحلیلی– توصیفی، تصویرسازی نشأت گرفته از عنصر تشخیص را در دعاهای امام سجاد (ع) با هدف نشان دادن حس انگیزی وحرکت و پویایی که از امتیازات یک اثر ادبی است، مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم. نتایج حاصل از این بررسی عبارتند از: گسترۀ تشخیص در دعاهای صحیفة سجادیه، محدود به انسانوارگی نیست، بلکه علاوه بر انسان از سایر حیوانات نیز برای تشخیص استفاده شده است. تشخیص به عنوان یک صنعت ادبی که به تکلف بیانجامد در این دعاها مورد استفاده قرار نگرفته است، بلکه در راستای همان رابطة وجدانی با خالق -که هدف دعاست- شکل میگیرد و همین امر باعث میشود تا مخاطب نوعی از حسانگیزی و پویایی را در دعاهای امام سجاد علیه السلام بیابد و ارتباط بهتری با خداوند برقرار کند. دایرۀ تشخیص در دعاهای مورد بررسی به یک جملة کوتاه محدود نمیشود بلکه در برخی موارد بخش اعظمی از یک دعا به تشخیص یک مفهوم یا پدیده تعلق میگیرد. بخش اعظمی از عناصری که در دعا تشخص مییابند فراتر از دنیای مادی است و در ذیل مفاهیم انتزاعی مفاهیمی چون حمد ورمضان و... نیز وجود دارد که میتوان گفت بیشتر مورد توجه ادبیات دینی مخصوصا ادبیات دعاست.