نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد حسن فوادیان ¹
• موسی عربی ²

¹ دانشیار گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه تهران

² استادیار گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه شیراز

چکیده

دعاهای امام سجاد (ع) از سبک هنری و ادبی ویژه­ای برخوردار است، توجه به این بعد از دعاها که از آنبهادبیاتدعایادمی­شود، بسیارضروری است.در این مقاله سعیداریم تا باروشی تحلیلی_– توصیفی، تصویرسازی نشأت گرفته از عنصر تشخیص را در دعاهای امام سجاد (ع) با هدف نشان دادن حس انگیزی وحرکت و پویایی که از امتیازات یک اثر ادبی است، مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.
نتایج حاصل از این بررسی عبارتند از: گسترۀ تشخیص در دعاهای صحیفة سجادیه، محدود به انسان­وارگی نیست، بلکه علاوه بر انسان از سایر حیوانات نیز برای تشخیص استفاده شده است. تشخیص به عنوان یک صنعت ادبی که به تکلف بیانجامد در این دعاها مورد استفاده قرار نگرفته است، بلکه در راستای همان رابطة وجدانی با خالق -که هدف دعاست- شکل می­گیرد و همین امر باعث می­شود تا مخاطب نوعی از حس­انگیزی و پویایی را در دعاهای امام سجاد علیه السلام بیابد و ارتباط بهتری با خداوند برقرار کند. دایرۀ تشخیص در دعاهای مورد بررسی به یک جملة کوتاه محدود
نمی­شود بلکه در برخی موارد بخش اعظمی از یک دعا به تشخیص یک مفهوم یا پدیده تعلق می­گیرد. بخش اعظمی از عناصری که در دعا تشخص می­یابند فراتر از دنیای مادی است و در ذیل مفاهیم انتزاعی مفاهیمی چون حمد ورمضان و... نیز وجود دارد که می­توان گفت بیشتر مورد توجه ادبیات دینی مخصوصا ادبیات دعاست.

کلیدواژه‌ها

• تصویر
• تشخیص
• امام سجاد (ع)
• دعا

عنوان مقاله [English]

Personification and imaginary in the Prayers of Imam Sajjad (AS)

نویسندگان [English]

• Mohammad Hasan Foadian ¹
• Mousa Arabi ²

¹ Associate Professor, University of Tehran

² Assistant professor in Arabic language and literature, university of shiraz

چکیده [English]

The prayers of Imam Sajjad (AS) have a special artistic style that contribute to a great body of our religious literature. Therefore, it is essential to pay due attention to this aspect of the prayers also known as the prayer literature. In this paper, we try to analyze the imagery created through personification in the prayers of Imam Sajjad (AS) with the aim of portraying emotion, movement and dynamism. Findings from the review suggest that emotion and dynamism proceeded from personification  hasn’t been limited to human but also is used to from other animals. Personification not used in these prayers  as a rheotic  but it has been employed in agreement with the moral relationship with the Creator which is the very purpose of the prayers and this makes the audience find a kind of dynamic prayers and better relationship with God. In addition to brief personification, extended personification  has also been used in the prayers. The elements that are personified in the prayers are beyond the mundane world and exist in the form of abstract concepts such as praise and Ramadan etc. which could be argued that they have received more attention in the religious literature and the prayer literature, in particular.

کلیدواژه‌ها [English]

• Imagery
• personification
• Imam Sajjad (AS)
• prayer