محمود حیدری؛ نادیا دادپور؛ مریم السادات میرقادری
چکیده
«الشاب الظریف» از شاعران غزل سرای عصر انحطاط, یکّه تاز عرصة وامگیری دینی در چارچوپ غزل مادّی به شمار میرود، که غزلهای او بافتی تأثیر پذیرفته از قرآن، متون دینی و تصوّف پدرش «عفیف ...
بیشتر
«الشاب الظریف» از شاعران غزل سرای عصر انحطاط, یکّه تاز عرصة وامگیری دینی در چارچوپ غزل مادّی به شمار میرود، که غزلهای او بافتی تأثیر پذیرفته از قرآن، متون دینی و تصوّف پدرش «عفیف الدین تلمسانی» است. این پژوهش با بررسی اشعار این شاعر غزل سرا, روابط بینامتنی فوق را مورد کنکاش و واکاوی قرار میدهد و چگونگی قدرت شاعر را در امتزاج متون دینی با غزل صریح که به ظاهر متناقض مینماید، آشکار میسازد و نشان میدهد که او در غزلهای مادّی خود در وهلة نخست بیشترین تأثیر را از قرآن کریم، شعائر و مناسک و سپس اصطلاحات علوم دینی و مضامین صوفی و شخصیتهای تاریخ دینی گرفته است. شاعر به طرز خارق العادهای میان مضامین دینی و غزل مادی ارتباطی عمیق برقرار میسازد و به بالاترین مرتبة بینامتنیت که نفی کلی است، دست مییابد. استخراج و کشف این لایههای تنیدة متون، به خوانش عمیق و رسیدن به درک نوینی از اثر ادبی کمک شایانی میکند.
