محدثه سمیعی؛ عباس گنجعلی؛ حسین شمس آبادی؛ حجت الله فسنقری
چکیده
اغلب آثاری که در زمینۀ حقوق زنان نوشته شده است، بر مؤلفه های مشترکی چون خشونت علیه زنان، ازدواج اجباری، استقلال مالی زنان، خودشیءانگاری و موضوعاتی از این قبیل تأکید میکنند؛ اما رمان «الراویات» ...
بیشتر
اغلب آثاری که در زمینۀ حقوق زنان نوشته شده است، بر مؤلفه های مشترکی چون خشونت علیه زنان، ازدواج اجباری، استقلال مالی زنان، خودشیءانگاری و موضوعاتی از این قبیل تأکید میکنند؛ اما رمان «الراویات» نوشتۀ مها حسن، رمانی متفاوت و زنانه است که علیرغم مبارزه با تمامی این مسائل، سعی دارد با گذار از این مؤلفه ها، بر پارادایمی متفاوت و تأثیرگذار در جهت تعالی منزلت زنان و دستیابی آنان به جهانی مطـابق نیازهای خود تمرکز کند. نویسنده با توجه به سرمایه ها و توانایی های زنان -که در طول تاریخ پیوسته در معرض سرکوب و تحقیر بوده اند- عنوان می کند که زنان آگاه می‌توانند با ترویج آگاهی ها و دانش خود به سراسر جهان، پیام آزادیخواهی را به دیگر زنان نیز برسانند و برای تحقق این مهم، باید بنویـسند. پییر بوردیو (Pierre Bourdieo)، جامعه‌شناس فرانسـوی، در نظریۀ انـواع سرمایه، - با اشـاره به عنـصر عـادت واره(habitus) - بحث سرمایۀ فرهنگی را به عنوان عاملی مهم در دستیابی افراد و گروه ها به قدرت نمادین و بازتولید طبقات اجتماعی مطرح می کند. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی در نظر دارد موضوع نویسندگی را به عنوان سرمایۀ فرهنگی زنان در رمان «الراویات» نوشتۀ مها حسن با نگاهی به نظریۀ «انواع سرمایه» پییر بوردیو بررسی کند و تأثیر آن را بر بازتولید جایگاه اجتماعی زنان «الراویات» بسنجد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که زنان جسور در «الراویات»، با انجام کنش ها و اعمالی خلاف عادت واره های مرسوم و با تولید دانش و آگاهی بخشی، همچنین انباشت سرمایۀ نویسندگی خود، به قدرتی نمادین دست مییابند و در نهایت جهانی مطابق میل خود و به دور از هرگونه تبعیض می سازند
