محدثه سمیعی؛ عباس گنجعلی؛ حسین شمس آبادی؛ حجت الله فسنقری
چکیده
اغلب آثاری که در زمینۀ حقوق زنان نوشته شده است، بر مؤلفه‌های مشترکی چون خشونت علیه زنان، ازدواج اجباری، استقلال مالی زنان، خودشیء‌انگاری و موضوعاتی از این قبیل تاکید می‌کنند؛ اما رمان «الراویات» ...
بیشتر
اغلب آثاری که در زمینۀ حقوق زنان نوشته شده است، بر مؤلفه‌های مشترکی چون خشونت علیه زنان، ازدواج اجباری، استقلال مالی زنان، خودشیء‌انگاری و موضوعاتی از این قبیل تاکید می‌کنند؛ اما رمان «الراویات» نوشتۀ مها حسن، رمانی متفاوت و زنانه است که علیرغم مبارزه با تمامی این مسائل، سعی دارد با گذار از این مؤلفه‌ها، بر پارادایمی متفاوت و تاثیرگذار در جهت تعالی منزلت زنان و دستیابی آنان به جهانی مطابق نیازهای خود تمرکز کند. نویسنده با توجه به سرمایه‌ها و توانایی‌های زنان -که در طول تاریخ پیوسته در معرض سرکوب و تحقیر بوده‌اند- عنوان می‌کند که زنان آگاه می‌توانند با ترویج آگاهی‌ها و دانش خود به سراسر جهان، پیام آزادی‌خواهی را به دیگر زنان نیز برسانند و برای تحقق این مهم، باید بنویسند. پی‌یر بوردیو (Pierre Bourdieo)، جامعه‌شناس فرانسوی، در نظریۀ انواع سرمایه، -با اشاره به عنصر عادت‌واره (habitus) - بحث سرمایۀ فرهنگی را به عنوان عاملی مهم در دستیابی افراد و گروه‌ها به قدرت نمادین و بازتولید طبقات اجتماعی مطرح می‌کند. پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی در نظر دارد موضوع نویسندگی را به عنوان سرمایۀ فرهنگی زنان در رمان «الراویات» نوشتۀ مها حسن مورد بررسی قرار داده و تأثیر آن را بر بازتولید جایگاه اجتماعی زنان «الراویات» بسنجد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که زنان جسور در «الراویات»، با انجام کنش‌ها و اعمالی خلاف عادت‌واره‌های مرسوم و با تولید دانش و آگاهی‌بخشی، همچنین انباشت سرمایۀ نویسندگی خود، به قدرتی نمادین دست می‌یابند و در نهایت جهانی مطابق میل خود و به دور از هرگونه تبعیض بنا می‌نهند.
