نیما و بیاتی در ادبیات معاصر فارسی و عربی از پیشگامان شعر نو به شمار می‌آیند. گرچه میان این دو شاعر ارتباط و پیوندی نبوده است، اما هم زمانی و زیستن در شرایط سیاسی ـ اجتماعی مشابه و زیر سلطة استبداد و اختناق، داشتن تعهد اجتماعی همراه با روحی سرکش و معترض به وضع موجود و جبهه گیری در برابر آن، آشنایی با آثار شاعران نمادگرای فرانسه و گرایش به سمبولیسم، جنبه های مشترکی به شعر آن دو بخشیده است. از آن جمله می‌توان به حضور سهمگین شب در اشعار ایشان به عنوان نماد استبداد و سیاهی و خفقان اشاره کرد.
این مقاله ضمن اشاره به کارکرد نماد شب در شعر معاصر، به تحلیل دو شعر "هست شب" و "اللیل فی کلِّ مکان" از نیما و بیاتی می‌پردازد؛ سپس وجوه تشابه و افتراق آن دو را بیان می‌کند.
امین مقدسی, ابوالحسن, گیتی, شهریار. (1391). حاکمیت شب، نگاهی به دو شعر از نیما یوشیج و عبدالوهاب البیاتی. ادب عربی, 4(4), 1-20. doi: 10.22059/jalit.2013.35131
MLA
ابوالحسن امین مقدسی; شهریار گیتی. "حاکمیت شب، نگاهی به دو شعر از نیما یوشیج و عبدالوهاب البیاتی". ادب عربی, 4, 4, 1391, 1-20. doi: 10.22059/jalit.2013.35131
HARVARD
امین مقدسی, ابوالحسن, گیتی, شهریار. (1391). 'حاکمیت شب، نگاهی به دو شعر از نیما یوشیج و عبدالوهاب البیاتی', ادب عربی, 4(4), pp. 1-20. doi: 10.22059/jalit.2013.35131
VANCOUVER
امین مقدسی, ابوالحسن, گیتی, شهریار. حاکمیت شب، نگاهی به دو شعر از نیما یوشیج و عبدالوهاب البیاتی. ادب عربی, 1391; 4(4): 1-20. doi: 10.22059/jalit.2013.35131
)