نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه تهران

2 دانش آموخته دکتری در رشتة زبان و ادبیات عربی

چکیده

کنایه، یکی از فنون بلاغی است که بیشتر از مجاز و استعاره کاربرد دارد. به همین منظور بلاغیان در تعریف و تبیین اقسام آن در طول قرن­ها - با وجود اختلاف نظرهایی که داشته­اند – تلاش­های برجسته­ای کرده و آثار ماندگاری از خود به جای گذاشته­اند.
تفسیر کَشّاف، مشهورترین منبع تفسیری بلاغی است که در فهم زیبایی­های ادبی و معانی بلند قرآنی، بدان ارجاع داده می­شود. نظر به اهمیت زیاد کنایه در تفسیر کشاف، در پژوهش حاضر به مفهوم کنایه در این تفسیر، نوآوری‌های زمخشری در باب کنایه، اسلوب­های وی برای بیان کنایات قرآنی و نحوة تأثیر مذهب زمخشری در بحث کنایه پرداخته می­شود.
از رهگذر این جستار مشخص می­گردد که زمخشری برای نخستین بار بحث مجاز از کنایه، کنایه در مفرد و تفاوت میان کنایه و تعریض را مطرح کرده و از دو اسلوب مستقیم و غیر مستقیم برای بیان کنایات قرآنی، استفاده نموده است. دیگر اینکه مذهب اعتزالی او تأثیر زیادی در بحث کنایه داشته، بدین صورت که برخی از تصاویر کنایی قرآن که در تعارض با اصول معتزله بوده، حمل بر مجاز، تمثیل و تصویر کرده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Irony in Al-Kashāf Commentary

نویسندگان [English]

  • Gholam Abbas Rezaee Haftador 1
  • Somayeh Barzin 2

چکیده [English]

Irony is considered as a rhetorical device that is used more frequently than trope and metaphor. Consequently, in spite of all their disagreements in defining irony varieties over centuries, rhetoricians have made significant efforts and have left some conspicuous works about it. Al-Kashāf
Al-Zamakhshari commentary is the most well-known source of rhetorical interpretation that is referred to in understanding literary beauties and sublime meanings of the Quran. Due to the great importance of irony in Al-Kashāf commentary, this study intends to examine the concept of irony in this commentary, Al-Zamakhshari's innovations regarding irony, his approaches to express Quranic ironies, and the effects of Al-Zamakhshari's religious beliefs on the discussion of irony. The findings of this study reveal that it is Al-Zamakhshari who has proposed for the first time the difference between trope and irony, irony in single words, and the difference between irony and allusive proposition. Moreover, he has been the first one to use the direct and the indirect approaches to elucidate Quranic ironies. Finally, his Mutazilaist beliefs have had a great effect on his discussion of irony. That is to say, he has considered some of the ironic images of the Quran that has been contrary to the Mutazila principles to be trope, allegory, or imagery.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Irony
  • Rhetoric
  • Al-Zamakhshari
  • Al-Kashāf commentary
  • Mutazila school
قرآن کریم
ابن الأثیر، ضیاء الدین، الـمثل السائر فی أدب الکاتب و الشاعر، القاهرة، 1939م.
ابن رشیق القیروانی، أبوعلی الـحسن، العمدة، تـحقیق: مـحمد مـحیی الدین عبدالـحمید، بیروت: دار الجیل،1981.
ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت: دار صادر، 1414ق.
ابوعبیدة، معمربن الـمثنّی، مجاز القرآن، تحقیق: فؤاد سزگین، القاهرة، 1954.
بیهقی، احمد بن علی، تاج المصادر، مصحح: هادی عالم زاده، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ پنجم، 1375ش.
التفتازانی، مسعود بن عمر، مـختصر الـمعانی، قم: منشورات الشریف رضی و منشورات الزاهدی، د.تا.
الجاحظ، عمرو بن بحر، البیان والتبیین، تحقیق: عبدالسلام هارون، طبعة السید محمد فاتح الدایة، بیروت: لبنان، چاپ دوم. د.تا.
الجر، خلیل، لاروس، باریس، مکتبة لاروس،1973م.
الـجرجانی، عبدالقاهر، أسرار البلاغة، تـحقیق: أحمد مصطفی الـمراغی بک، القاهرة: مطبعة الاستقامة، 1367/1948.
ــــــــــــــــــ ، دلائل الاعجاز، بیروت، دارالـمعرفة، 1978.
الـجندی، درویش، الرمزیة فی الأدب العربی، القاهرة، دار نـهضة مصر للنشر و الطباعة، د.تا.
الچلبی، حسن، حاشیةالمطول، قم، دار الذخائر، 1412ق.
الـخطیب القزویـنی، جلال الدین، الایضاح فی علوم البلاغة، تـحقیق: مـحمد عبدالقادر الفاضلی، بیروت: الـمکتبة العصریة، 2008م.
الزبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس، بیروت، دار صادر، 1966م.
الزمـخشری، محمود بن عمر، أساس البلاغة، بیروت، دارصادر، الطبعة الثالثة، 1979م.
ـــــــــــــــ ، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل وعیون الأقاویل فی وجوه التأویل، بیروت، دارالکتاب العربی، 1427ق/ 2006م.
ـــــــــــــــ ، الکشّاف عن حقائق التنزیل وعیون الأقاویل فی وجوه التأویل، حاشیه: سید شریف جرجانی، بیروت: دار الفکر، 1428-1429ق/2008م.
السکاکی، أبو یعقوب یوسف، مفتاح العلوم، مصر، مطبعة مصطفی البابی الـحلبی، 1356/1937م.
العسکری، أبوهلال، الصناعتین، تحقیق: علی مـحمد البجاوی، و محمد أبوالفضل ابراهیم، القاهرة، 1952م.
العلوی الیمنی، یـحیی بن حمزه، الطراز المتضمّن لأسرار البلاغة وعلوم حقائق الاعجاز، مصر، 1333ق/ 1914م.
فاضلی، محمد، دراسةونقد فی مسائل بلاغیة هامة، مشهد، انتشارات دانشگاه فردوسی، 1376ش.
الفیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، بیروت، مؤسسة الرسالة للطباعة والنشر والتوزیع، 2005م.
قصاب، ولید، التراثالنقدی والبلاغی للمعتزلة حتی نـهایة القرن السادس، الدوحة، دارالثقافة، 1985م.
معلوف، لویس، المنجدفی اللغة، قم، مطبوعات دارالعلم، چاپ 35، 1384ش.
الهاشمی، أحمد، جواهرالبلاغة، بیروت، دار احیاء التراث العربی، طبعة 13، د.تا.