نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد عامری تبار ¹
• حبیب الله عباسی ²
• نعیمه غفارپور صدیقی ³

¹ کارشناس ارشد در رشته زبان و ادبیات فارسی

² استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی تهران

³ دانشجوی دکتری در رشته زبان و ادبیات فارسی

چکیده

بازگشت به میراث انسانی از مقوله‌های مهم ادبیات معاصر جهان به شمار می‌آید. در این زمینه، نظریة معادل عینیِ تی.اس.الیوت، میان شاعران معاصر جهان، به ویژه شاعران عرب، با استقبال بسیار زیادی روبرو شد. این نظریه با عنوان نقاب به حوزة نقد و شعر عربی راه یافت. نقاب یکی از روش‌های نوین نمادپردازی است که در آن علاوه بر انتقال اندیشه، احساس و تجربة شعریِ شاعر نیز به مخاطب منتقل می‌شود. در نقاب، به دلیل آمیختگی و اتحاد میان صدای شاعر با صدای نقاب، در ذهن مخاطب کشمکشی بر اثر عدم شناسایی صدای شاعر از صدای نقاب به وجود می‌آید. این فرآیند ذهنی منجر به سهیم شدن مخاطب در خلق اثر ادبی می‌شود. در این پژوهش پس از معرفی نقاب به مثابة شگردی از شگردهای بلاغی، به بررسی توصیفی نقاب‌های «اورفئوس، اولیس، حضرت نوح (ع) و مهیار دمشقی» در سروده‌های أدونیس(علی احمد سعید) پرداخته شده است. أدونیس این نقاب‌ها را به ترتیب از اسطوره‌های یونانی، فرهنگ اسلامی و فرهنگ ایرانی اخذ کرده است. هر کدام از این نقاب‌ها بویژه نقاب مهیار دمشقی، بیانگر تجربة خاصی در زندگی أدونیس‌‌اند. این پژوهش نشان می‌دهد که یکی از شیوه‌های تعامل أدونیس با سنت و میراث انسانی، روی آوردن به شگرد بلاغی نقاب است.

کلیدواژه‌ها

• سنت
• معادل عینی
• نقاب
• شعر معاصر عرب
• أدونیس

عنوان مقاله [English]

A Brief Look at Adonis' Personas

نویسندگان [English]

• Mohammad Ameri-Tabar ¹
• Habibollah Abbasi ²
• Naeimeh Ghaffarpoor Sedighi ³

¹

²

³

چکیده [English]

Returning to the human heritage is one of the most important concerns of the world's contemporary literature. In this regard, T. S. Eliot's objective correlative was highly welcomed by the contemporary poets of the world, especially Arab ones. This theory entered into the domain of Arabic poetry and literary criticism under the title 'persona'. Persona is one of the modern ways of symbolization in which feeling and poetic experience of the poet is transferred to the reader in addition to the transfer of thought. When persona is used, due to the unification of the Persona's voice and that of the poet, a conflict arises in the reader's mind due to his inability to differentiate between the voices of the persona and the poet. This process leads to the participation of the addressee in creating literary works. In this article, after introducing persona as a rhetorical device, the personas of "Orpheus, Odysseus, Noah, and Mahyar Dameshqi” are descriptively inspected in Adonis' (Ali Ahmad Said's) poetry. Adonis has borrowed these personas from Greek myths, Islamic culture, and Iranian culture, respectively. Each of these personas, especially that of Mahyar Dameshqi, represents a particular experience in Adonis' life. The present article shows that one of the ways Adonis interacts with the human tradition and legacy is his use of persona as a rhetorical device.

کلیدواژه‌ها [English]

• Tradition
• objective correlative
• persona
• Arab contemporary poetry
• Adonis