نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمدرضا حاجی اسماعیلی ¹
• رضا شکرانی ²
• زهره کیانی ³

¹ دانشیار دانشگاه اصفهان

² استادیار دانشگاه اصفهان

³ دانشجوی کارشناسی ارشد

چکیده

فعل ناقص «کان» و مشتقات آن با ساخت­های مختلف، هزار و چهار صد و پنجاه بار در قرآن ذکر شده؛ از این­ رو بایسته است تا مترجمان قرآن با عنایت به سیاق این فعل و ویژگی­های آن، ترجمه­ای که نزدیک به مدلول متن عربی قرآن باشد، ارائه دهند. از ساخت­های پرکاربرد این واژه در قرآن، می­توان به «کان» در سیاق جملة شرطیه و جملة صله و مواردی که خبر «کان»، صفت مشبهه یا صیغه مبالغه است، اشاره نمود که باعث شده مترجمان قرآن از فعل «کان» ترجمه­های گوناگونی ارائه داده، نحویان نیز در تحلیل نحوی این ساخت­ها، متفاوت سخن بگویند. این پژوهش با تحلیل نحوی این ساخت­ها و تحلیل برابرهای آن­ها در فارسی، برخی از ترجمه­های قرآن را وارسی و به ارائة ترجمه‏ای یکدست و مبتنی بر تحلیل‏های انجام یافته از آن­ها همت گمارده است. نتیجه آن که ترجمة جمله­هایی که فعل «کان» در آن با «لو» شرطیه همراه است با جمله­هایی که همین فعل با «إن» شرطیه آمده، متفاوت است و در ساختاری که قبل از کان و اسم و خبر آن، «ما» آمده، باید آن را موصوله ترجمه کرد نه مصدریه.

کلیدواژه‌ها

• قرآن کریم
• ترجمه
• نحو عربی
• «کان»
• دستور فارسی

عنوان مقاله [English]

an investigation of Various “Constructions of Imperfect Verb of Kâna” in Quran and Criticism of Translators Attitudes in Finding Persian Equivalent for It

نویسندگان [English]

• Mohammad Reza Haji Esmaili ¹
• Reza Shokrani ²
• Zohreh kiani ³

¹

²

³

چکیده [English]

The copulative word “Kâna” has been used 1450 times in the Holy Quran with its derivatives in different structures. The translators of the Holy Quran, therefore, must know the meaning of the verb in line with the context in which it is used so that they may translate the verb “Kâna” as close as possible to the Quranic text. Mostly the verb has been used in conditional and relative clauses and in sentences in which the predicate of the verb is hyperbole noun or epithet. Owing to the use of the text in different contexts, the translators present various meanings of it. The syntacticians have also held different views in analyzing the mentioned structures. In this research the writers try to analyze these structures and their Persian equivalent syntactically. The findings of this research show that the translation of conditional “Kâna” with “law” sentences is different from the translation of “Kâna” with “in” ones. It has also become clear that in the “connector + Kanna + noun + predicate” structure, “Mā” is connector and not infinitive in nature.

کلیدواژه‌ها [English]

• The holy Quran
• Arabic syntax
• “Kâna”
• Translation
• Persian Grammar