قرآن کریم.
ابنابیالحدید (1997)، شرح نهجالبلاغه، تحقیق محمدابوالفضلابراهیم، قم: منشورات مکتبة آیة اللة العظمی المرعشی النجفی، الطبعة الثانیة.
حسینی، مریم، ساسانی، فرهاد، نظردنیوی، سارا (1395)، «تحلیل نشانهشناسی اجتماعی فیلم نامة آژانس شیشهای»، زبان پژوهی، سال هشتم، ش 18، صص 61-84.
رضاپور، ابراهیم، آقاگلزاده، فردوس (1391)، «نقش استعاره در برجستهسازی و حاشیهرانی ایدئولوژی در روزنامههای داخلی»، زبان پژوهی، سال چهارم، ش 7، صص 67-94.
سیدی، سیدحسین (1379)، «ابعاد گفتمان مولاعلی(ع) در نهج البلاغه» ، مجلة دانشکده ادبیات و علوم انسانیدانشگاه فردوسی، ش 3-4، صص 629-642.
صفایی، علی، سلطانی، بهروز (1395)، «تحلیل گفتمان انتقادی نامة امام علی (ع) به معاویه»، جستارهای زبانی، دوره هفتم، ش 7 (پیاپی 35)، صص 23-49.
عباس، حسن (1998)، خصائص الحروف العربیة ومعانیها، اتحاد الکتاب العرب.
عبداللهی، محمدعلی (1384)، «نظریهی افعالگفتاری»، پژوهشهایفلسفیکلامی، سال ششم، ش 4 (پیاپی 24)، صص 91-119.
علی بن ابی‌طالب(2004)، نهج البلاغه (نسخة صبحیصالح)، قاهره: دارالکتاب المصری، بیروت: دار الکتاب اللبنانی، الطبعة الرابعة.
العمری، حسین (2010)، الخطاب فی نهجالبلاغه، بیروت، دارالکتب العلمیه.
فاضلی، فیروز، سلطانی، بهروز (1394)، «الگوی اقناعی استعاره در گفتمان اجتماعی- سیاسی؛ تغییر، تلقین و تثبیت نگرشهای اجتماعی-سیاسی»، نقدادبی، سال هشتم، ش 31، صص 91-114.
کلانتری، عبدالحسین (1391)، گفتمان از سه منظر زبانشناختی، فلسفی و جامعهشناختی، تهران، جامعهشناسان.
مالمیر، محمد (1389)، پایان نامه «بررسی و تحلیل گفتمان مناظرهای در نامههای نهجالبلاغه»، دانشگاه بوعلی سینا.
محسنی، علی اکبر و پروین، نورالدین (1394)، با نام «بررسی گفتمان انتقادی در نهجالبلاغه بر اساس نظریة نورمن فرکلاف (مطالعه موردی توصیف کوفیان)»، پژوهشنامه علوی، سال ششم، پاییز و زمستان، ش 12، صص 133-155.
المفید (2008)، الإرشاد فیمعرفةحججالله علیالعباد، بیروت، مؤسسة آلالبیت لإحیاءِ التراث، الطبعة الثانیة.
نعمتی، مسیح اله (1394)، «تحلیل گفتمان انتقادی ترجمه نامة حضرت علی(ع) به مالک اشتر»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد.
هلیدی، مایکل، حسن، رقیه (1393)، زبان، بافت و متن (ابعاد زبان از منظر نشانهشناسی اجتماعی)، ترجمه محسننوبخت، تهران: سیاهرود.
یار محمدی، لطفالله (1393)، درآمدی به گفتمانشناسی، چاپ دوم، تهران، هرمس.
Al-Faki, I. M. (2014). Political Speeches of Some African Leaders from Linguistic Perspective (1981-2013). International Journal of Humanities and Social Science, 4(3), 180-198.
Allen, W. (2006). Australian Political Discourse: Pronominal Choice in Campaign Speeches. The 2006 Conference of the Australian Linguistic Society.
Baldick, C. (2004). The Concise Dictionary of Literary Terms. Oxford University Press.
Bull, P., & Fetzer, A. (2006). Who Are We and Who Are You? The Strategic Use of Forms of Address in Political Interviews. Text & Talk, 26(1), 3-37.
Charteris-Black, J. (2011). Politicians and Rhetoric: The Persuasive Power of Metaphor (2nd ed.). New York: Palgrave Macmillan.
Fairclough, N. (1989). Language and Power. New York: Longman Inc.
Proctor, K., & Su, I. W. (2011). The 1st Person Plural in Political Discourse: American Politicians in Interviews and in a Debate. Journal of Pragmatics, 43, 3251–3266.
van Dijk, T. A. (2002). Political Discourse and Ideology. In Clara Ubaldina Lorda & Montserrat Ribas (Eds.), Anàlisi del discurs politic (pp. 15-34). Barcelona: Universitat Pompeu Fabra.
)