نویسنده

استادیار دانشگاه بیرجند

چکیده

کنایه، ساختی انعطاف‌پذیر در زبان فارسی و عربی است تا گوینده، دل‌مشغولی گوناگون خود را به یاری آن در پرده بازگو کند و شنونده نیز با توجه به زمینة فرهنگی که در زیر لایة ظاهری و لفظی کنایه‌ها قرار گرفته است، در برداشت معنای دلخواه خویش مردد و دو دل شود. این شگرد ادبی و هنری با انگیزه‌هایی همچون: شرم و آزرم، ترس از بازگفت بی‌پردة اندیشه‌ها، فرار از بازخواست، آشنایی‌زدایی و جلب توجه مخاطب... معنای صریح را به وجهی غیر مستقیم به نمایش می‌گذارد و کارکردهای گوناگون زبانی، اجتماعی، تاریخی، قومی، ملّی و تأثیر و گیرایی سخن را به دنبال دارد. همچنان که در حوزه‌های فردی، اخلاقی، حقوقی و تاریخی نیز پاره‌ای از چالش‌ها را در روند استنباط مخاطب باعث می‌شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Aesthetics of Ironies in Arabic and Persian languages

نویسنده [English]

  • Mohammad Reza Azizi

چکیده [English]

The irony is a flexible Structure in Arabic and Persian languages in which speaker can state his concerns ambiguously and addressee comprehend the favorite meaning of the irony according to his atmosphere and cultural situation This artistic and eloquent approach has various motives like shame and shyness, fear of saying beliefs freely, attraction of addressee, defamilarezation, running away from punishment and etc to declare the message indirectly. The irony has linguistic, social, national and literary functions. It can also challenge the process of inference at individual, legal, historical fields .

کلیدواژه‌ها [English]

  • Artistic images
  • drawbacks
  • linguistic functions
  • Persian and Arabic ironys