ادبیات تطبیقی یکی از مهم‌ترین مباحثی است که امروزه با اهداف و حوزة فعالیت خود توانسته است توجّه پژوهشگران را به خود جلب کند. مطالعة شباهت‌ها و تفاوت‌های فرازمانی و فرافرهنگی جزو حوزه‌های پژوهش تطبیقی است. محمود درویش و علی موسوی گرمارودی دو شاعر نام‌آشنای ادبیات پایداری هستند که یکی در فلسطین و دیگری در ایران بر ضد چپاول‌ها و ستم‌ها مبارزه و نامشان را در صحنه‌های مقاومت ثبت کردند، از مردم و برای مردم گفتند، در کنارشان ایستادند و رسیدن به آرمان آزادی را به آن‌ها نوید دادند. دعوت به مبارزه، ایستادگی و ایثار در کنار امید به از بین رفتن ظلم وستم با تکیه بر عمل علیه باطل، سازه اصلی فعال‌ترین و زیباترین سروده‌هایشان را تشکیل می-دهد. این نوشتار در پی آن است تا موضوع پایداری را در شعر این دو شاعر به بوته تطبیق کشاند و در کنار ارج نهادن به صلابت و صفای کلام این دو شاعر به واکاوی اندیشه‌ها و افکار آن‌ها در عرصة مقاومت بپردازد.
رسول نیا, امیرحسین, آقاجانی, مریم. (1391). پایداری و ناپذیرایی در شعر محمود درویش و موسوی گرمارودی. ادب عربی, 4(3), 95-116. doi: 10.22059/jalit.2012.30321
MLA
امیرحسین رسول نیا; مریم آقاجانی. "پایداری و ناپذیرایی در شعر محمود درویش و موسوی گرمارودی". ادب عربی, 4, 3, 1391, 95-116. doi: 10.22059/jalit.2012.30321
HARVARD
رسول نیا, امیرحسین, آقاجانی, مریم. (1391). 'پایداری و ناپذیرایی در شعر محمود درویش و موسوی گرمارودی', ادب عربی, 4(3), pp. 95-116. doi: 10.22059/jalit.2012.30321
VANCOUVER
رسول نیا, امیرحسین, آقاجانی, مریم. پایداری و ناپذیرایی در شعر محمود درویش و موسوی گرمارودی. ادب عربی, 1391; 4(3): 95-116. doi: 10.22059/jalit.2012.30321
)